pincher miniaturowy = ratlerek

Pysiol

O RASIE
Aczkolwiek towarzyszył i istniał w naszym kraju już od dosyć dawna to od kilku lat przeżywa ponownie swoją Złotą Erę, jak większość małych piesków. Co prawda nie jest najmniejszy (średnio 2 razy większy od chihuahuas) to potrafi zachwycić swą zgrabną sylwetką w rozmiarze mini.
Co można o nim powiedzieć ? No na pewno "aniołek " to nie jest a jego mały rozmiar jest zwykle pod tym względem mylący. Trzeba powiedzieć chociaż to zabawne ,że zalicza się jego temperament do obronnych. Potrafi być agresywny wobec innych chociaż z reguły to taka agresja na pokaz. Jako dorosły osobnik nie pozwala się każdemu głaskać ... jedynie domownikom...Nie boi się nawet sporo większych piesków i można powiedzieć ,że nie jest tchórzem. Jak by powiedział mój dobry znajomy " mały ,chudy ale byk.... : )...
Otóż ta unikatowa rasa powstała w końcu XIX wieku w Niemczech. Dokładnie w 1895 r. powstał Niemiecki Klub Miłośników Pinczera przekształcony później w Klub Miłośników Pinczerów i Sznaucerów. Od tej pory zaczęto oficjalnie używać nazwy nowej rasy ?pinczer miniaturowy. Bezpośrednim jego przodkiem jest, występujący od dawna w krajach niemieckich, po obu stronach rzeki Ren, pinczer krótkowłosy, zwany średnim, od którego pochodzi również doberman. Warto dodać, że po niemiecku ?pinscher" znaczy ?szczypacz", co znakomicie charakteryzuje naturę tej rasy.
Rasę pinczera miniaturowego, nazywanego u nas czasami pinczerem karłowatym lub ratlerkiem, stworzyli hodowcy niemieccy, wykorzystując zjawisko pojawiania się w miotach pinczerów średnich szczeniąt o znacznie mniejszej od przeciętnej wielkości. Stosując ostrą selekcję materiału hodowlanego w kierunku otrzymania jak najmniejszych pinczerów średnich, hodowcy niemieccy uzyskali w końcu egzemplarze o wzroście nie przekraczającym 30 cm. Prócz wzrostu nie różniły się one od rasy wyjściowej ani kształtem budowy, rodzajem owłosienia i umaszczeniem, ani też właściwościami psychicznymi.
We wspomnianym już 1895 r. w kilku krajach niemieckich założono księgi rodowodowe nowej rasy i w tymże roku pokazano małe pinczerki na wystawie w Monachium. Amerykańscy hodowcy niezwłocznie importowali kilka okazów i w błyskawicznym tempie rasa opanowała Stany Zjednoczone. Wkrótce powstał tam klub pinczera miniaturowego, który odniósł wielkie zasługi w udoskonalaniu tej rasy. Do dziś pinczery miniaturowe są tam najpopularniejsze na świecie.
W Europie największą popularnością pinczer miniaturowy cieszy się w Belgii, Szwajcarii i Francji. Jest znany i lubiany także w Wielkiej Brytanii.
W Polsce, u sympatyków rasy, cieszy się sporym zainteresowaniem. Należy jednak zauważyć, że dla większości populacji nadal zostaje rasą nieznaną i nierozpoznawalną. Pinczery miniaturowe nie są propagowane w sposób wystarczający i skutecznie konkurują z nimi trzęsące się na chudziutkich łapkach, o skrzywionym kręgosłupie, z jabłkowatą główką, w większości o czarnej maści, pieski kupowane przeważnie na targowiskach, nazywane - ?ratlerkami". Chociaż niektórzy twierdzą ,że to to samo.
Pinczer miniaturowy jest nie tylko psem nadzwyczaj wygodnym do trzymania w mieszkaniu. Jest także znakomitym psem do towarzystwa i jednocześnie skutecznym stróżem. Można na niego liczyć, gdy chodzi o wytępienie w domu myszy i szczurów. Jest bowiem szczurołapem o wyjątkowej odwadze. Stąd angielska nazwa ?ratlerek" pochodząca od słowa ?rat", czyli szczur. Nieufny, zawsze czujny, reaguje na każdy podejrzany dźwięk, przy czym wbrew obiegowej opinii nie zamęcza nieustannym szczekaniem. Jest psem wesołym, skorym do zabaw, ruchliwym i niesamowicie dbałym o własną higienę. Żywa inteligencja dorównuje ognistemu temperamentowi. Bywa zazdrosny i chce być faworyzowany. Lubi wszystkich domowników, ale zazwyczaj wybiera jedną osobę, którą obdarza największym uczuciem. Jest bardzo ciekawski i towarzyski. Wierny, oddany i uczuciowy ma wszystkie cechy, aby się naprawdę podobać. Mimo ruchu po mieszkaniu, potrzebuje również spacerów. Jest psem silnym, znoszącym rozmaite kaprysy aury. Dobrze znosi nawet zimowe spacery pod warunkiem, że umożliwi się mu nieskrępowane ruchy. Jest bardzo łatwy w pielęgnowaniu. Wystarczy go szczotkować raz czy dwa na tydzień miękką szczotką oraz kąpać w miarę potrzeby, nie częściej jednak niż raz lub dwa razy w roku. Potężne pazury w przypadku gdy nie mają okazji dostatecznie się zetrzeć, należy systematycznie przycinać specjalnymi cążkami.
Wygląd ogólny, właściwości psychiczne i użytkowe
Pinczer miniaturowy jest zmniejszoną kopią pinczera bez ujemnych oznak karłowatości. Należy do starej rodziny pinczerów-sznaucerów. Jego cechy psychiczne są takie same jak pinczera, lecz dzięki temperamentowi i zachowaniu się psa miniaturowego są szczególnie wyraziste. Ze względu na małe wymiary ? niekłopotliwy do utrzymania także w najmniejszym nawet mieszkaniu. Pinczer miniaturowy stwarza wrażenie silnego psa. Odznacza się elegancką sylwetką, o lekko podciągniętym brzuchu i prostych kończynach. Płynna linia obwodu i symetryczna postać odpowiada w pełni rasie. Posiada silne, kształtne mięśnie. W całości pies zwrotny, ruchliwy, śmiały, mądry i pełen temperamentu.
Wzrost
Psy i suki o wysokości w kłębie od 25 do 30 cm.
Format
Kwadratowy ? całkowita długość tułowia równa się mniej więcej wysokości w kłębie.
Głowa
Mocna, wydłużona, wąska, pełna wyrazu. Całkowita długość głowy (od wierzchołka nosa do potylicy) ma się w stosunku do długości grzbietu (od kłębu do nasady ogona) mniej więcej 1:2. Płaska pokrywa czaszki. Przełom czołowo-nosowy lekko, lecz wyraźnie zaznaczony, guzowatość potyliczna nieznaczna. Pyszczek głęboki, zakończony tępym klinem, mięśnie żuchwy są mocne, lecz nie tworzą nadmiernie mięsistych policzków. Grzbiet nosa prosty, równoległy do przedłużonej linii płaskiego, bez zmarszczek czoła. Wierzchołek nosa duży, koloru czarnego, także przy rudej i brązowej barwie maści. Kufa silna i w odpowiedniej proporcji do mózgoczaszki. Wargi przylegające, czarno zabarwione.
Uzębienie
Pełne, zaskakująco mocne, czysto białe, dobrze zwierające się o zgryzie nożycowym.
Oczy
Owalne (nie wyłupiaste), średniej wielkości, ciemnego koloru, osadzone bardziej na przodzie głowy, powieki dolne przylegające, spojówka niewidoczna.
Uszy
Wysoko osadzone, jednakowo przycięte i trzymane wyprostowane. Uszy nie cięte powinny być naturalnie załamane do przodu końcami w kształcie litery ?V".
Szyja
Zgrabnie wygięta, szlachetnie noszona, mocno osadzona, nie powinna być ani krótka, ani gruba, kark o wyraźnej linii łukowatej, skóra na podgardlu przylegająca, bez fałd (tzw. sucha szyja).
Tułów
Kłąb wzniesiony, grzbiet krótki, prosty, nieznacznie opadający ku zadowi. Klatka piersiowa umiarkowanej szerokości, dość głęboka, sięgająca do łokci, o owalnym przekroju poprzecznym. Przedpiersie dobrze zaznaczone z wystającą przed stawem ramiennym rękojeścią mostka, żebra płaskie. Staw ramienny i kość ramienna dobrze rozwinięte. Spód piersi, wznosząc się lekko do tyłu przechodzi w linię lekko podkasanego brzucha. Słabizny krótkie, dzięki czemu pies wygląda na dobrze związanego. Tułów nie powinien być ani lekki ani chudy.
Ogon
Wysoko osadzony, skrócony do długości około 3 kręgów.
Kończyny przednie
Przedramiona tworzą mocne, oglądane ze wszystkich stron, proste podpory. Skośne łopatki o mocnych płaskich mięśniach są dobrze ukątowane w stawie ramiennym z podobnie umięśnionymi ramionami. Łokcie przylegające. Palce krótkie, wypukłe, ściśle zwarte w łapę okrągłego kształtu (tzw. ?kocia łapa"), solidne pazury czarnego koloru, opuszki twarde, jędrne.
Kończyny tylne
Uda ustawione skośnie i silnie umięśnione, ukątowanie w stawach bardzo wyraźne. Palce jak u nóg przednich.
Owłosienie i umaszczenie
Sierść krótka, gęsta, przylegająca, błyszcząca, okrywająca całe ciało bez pozostawiania nie owłosionych miejsc. Maść albo jednolita brązowa w różnych odcieniach (niedopuszczalne białe znaczenia), albo dwubarwna: czarna podpalana czerwono-rudym lub brązowym kolorem. Podpalania powinny być umieszczone na policzkach, wargach, żuchwie, nad oczami, na podgardlu, na przedpiersiu w postaci dwu oddzielnych plam w postaci trójkątów, na nogach przednich od nadgarstka w dół, na palcach, na wewnętrznej stronie tylnych kończyn i pod ogonem.
Wady
Niezgrabna lub lekka budowa, krótkie lub za długie czy też krzywe nogi, roztrzepany wygląd, ciężka lub okrągła pokrywa czaszki (jabłkowata głowa), zbyt silnie rozbudowany tył głowy, za krótki, spiczasty pysk (tzw. pyszczek wróbla), zmarszczki na czole, nisko osadzone lub źle przycięte uszy, jasne, za małe lub za duże a także wyłupiaste oczy, zbyt wystające kości policzkowe, luźna skóra na podgardlu, zgryz cęgowy, przodo- lub tyłozgryz, za długi, wzniesiony, za miękki albo karpiowaty grzbiet, spadzisty zad, odstające łokcie, stroma lub tzw. ?krowia", kabłąkowata postawa nóg tylnych, długie palce, cienka sierść, maść śniada, pręgowana, ciemny czaprak, wypłowiałe kolory, białe znaczenia, innochód.
Pinczer miniaturowy - historia i krótka charakterystyka rasy

Bezpośrednim przodkiem tego małego pieska jest pinczer średni. W miotach pinczerów średnich od czasu do czasu pojawiały się mniejsze egzemplarze. Nie uszło to uwadze hodowców, którzy postanowili wykorzystać mniejsze pieski do utworzenia odmiany miniaturowej. No i skończyło się to tak jak w przypadku Yorka. Czyli ...często okropnymi wadami,...i innymi przypadłościami powstałymi na skutek skupienia "uwagi hodowlanej" jedynie na rozmiarach pieska. Nie ważne czy "garbaty i szczerbaty" ważne ,że mały... Poprzez ostrą selekcje udało im się w niedługim czasie wyhodować pieski osiągające wzrost nie przekraczający 30 cm. Mimo zmniejszonego wzrostu mini pinczerki odziedziczyły cechy średniego piczera zarówno psychiczne jak i użytkowe. Chętnie były trzymane w wiejskich obejściach i w dużych miastach, szczególnie dzielnicach portowych gdzie pomagały w tempieniu gryzoni. Pinczer miniaturowy poraź pierwszy zagościł na wystawie w Stuttgarcie w 1900 r. Hodowcy Amerykańscy zachwyceni małym pinczerkiem, niezwłocznie importowali kilka okazów. Po założeniu Klubu mini pina w 1929 r, postanowili ulepszać rasę, eliminując z niej pieski z cechami karłowatości takich jak okrągła głowa, rachityczny wygląd, wyłupiaste oczy czy wadliwy zgryz. Obecnie pinczer miniaturowy popularny jest na całym świecie. Również w Polsce jest od dawna znana i lubiana rasą .Istnieje wiele hodowli tych piesków dbających o zachowanie właściwych cech dla tej rasy. Jeżeli chcemy posiadać pięknego, zdrowego i silnego mini pina kupujmy psa z rodowodem. Niestety jest to rasa którą wykorzystują również pseudohodowcy i handlarze. Rozmnażają nierodowodowe okazy najczęściej o wyraźnych niewzorcowych cechach, powodujących poważne problemy zdrowotne u szczeniąt, Pinczer miniaturowy jest pieskiem niezwykle inteligentnym i bardzo przywiązanym do swojego pana. Świetnie sprawdza się jako stróż domowy, wykazując przy tym wiele odwagi i zaciekłości nie wyłączając agresywnych zachowań również. Reaguje na najmniejszy podejrzany odgłos.. Jest nieufny wobec obcych, jednak nie można pozwolić mu na zachowania agresywne. Wychowując małego pinczera nie możemy zapominać że jest on psem o silnym i zdecydowanym charakterze. Nie należy traktować go jak maskotki, nie można nosić go bez przerwy na rękach, pozwalać na wszystko, izolować od innych psów i szerszego środowiska. Spowoduje to nerwowość lub strach powodujący agresywne zachowanie. Jest to piesek bardzo ruchliwy, dlatego wymaga regularnych spacerów lub zajęć takich jak agility. Na spacerach szczególnie w lesie czy na łące można zaobserwować jak budzą się w tym piesku instynkty łowieckie. Uwielbia polowania na gryzonie. Kiedy wpadnie na norkę gryzonia potrafi w parę chwil rozkopać ją, pomagając sobie zębami. Widać przy tym ogromny zapał, gdy trafi na żywego gryzonia szybko go unieszkodliwia. Pielęgnacja pinczera miniaturowego nie wymaga wielu zabiegów.Wystarczy rególarnie szczotkować krótka sierść po czym przecierać miękka szmatką.Ką piele ograniczamy do minimum tzn dwa, trzy razy w roku.Linienie u tych piesków jest prawie niezauważalne, ponieważ nie posiadają podszerstka. Należy systematycznie przycinać pazurki. Późną jesienią i zimą należy wyprowadzać psa na krótkie spacery najlepiej w nieprzemakalnym i ocieplanym ubranku, łapy zabezpieczamy wazeliną kosmetyczna.

OGON - naturalny (pozostawiony naturze)

KOŃCZYNY PRZEDNIE- przednie oglądane od przodu są mocne, proste i ustawione nie za blisko. Przedramiona widziane z boku są proste. Łopatka przylega ciasno do klatki piersiowej, jest po obu stronach kości łopatki dobrze umięśniona i wystaje na górze ponad kręgami szyjnymi. Łopatki możliwie ukośnie ustawione do tyłu. Kąt nachylenia łopatek do poziomu wynosi ok. 50 stopni. Ramiona dobrze przylegające do tułowia, silne i muskularne, do łopatek ustawione pod kątem ok. 95 do 105 stopni. Łokcie poprawnie przylegające, nie wykręcające się. Staw nadgarstkowy silny i stabilny, śródręcze silne i lekko sprężynujące, widziane z przodu pionowe, widziane z boku lekko ukośnie ustawione do podłoża. Łapy krótkie i okrągłe. Palce przylegające do siebie i wysklepione (kocie łapy), poduszki szorstkie, pazury krótkie, czarne i mocne.

KOŃCZYNY TYLNE - widziane z boku ustawione ukośnie, widziane od tyłu przebiegające równolegle, ustawione niezbyt blisko siebie. Uda średnio długie, szerokie i silnie umięśnione, kolano nie przekręcające się, podudzie długie i silne, muskularne, przechodzące w silny staw skokowy wydatnie ukątowany, silny, stabilny, śródstopie ustawione pionowo do podłoża. Łapy tylne trochę dłuższe niż łapy przednie, palce przylegające do siebie i wysklepione, pazury krótkie i czarne.

CHÓD - pinczer miniaturowy jest kłusakiem. Plecy w czasie ruchu pozostają zwarte i relatywnie spokojne. Ruch jest harmonijny, pewny silny i nie wstrzymywany (dynamiczny), przy dużej szerokości kroku. Typowe dla kłusaka poruszanie to obszerny, swobodny i płynny przebieg ruchu z silnym posuwem i swobodnym wykrokiem.
SKÓRA -przylegająca na całym ciele.

WŁOS - krótki i gęsty, przylegający i błyszczący, bez miejsc nieowłosionych.

BARWA - jednobarwny: rudy, brązoworudy do ciemnorudobrązowego. Czarno-rudy (czarny-podpalany): włos czarny z rudymi lub brązowymi znaczeniami. Należy dążyć do możliwie intensywnego, ostro odznaczającego się podpalania. Znaczenia są rozłożone - nad oczami, na dolnej części szyi, na śródstopiu przednich kończyn, na łapach, na wewnętrznej stronie tylnych kończyn i pod nasadą ogona, na piersi dwa trójkąty wyraźnie oddzielone od siebie.

WIELKOŚĆ I WAGA - wysokość w kłębie psy i suki od 25 do 30 cm, waga psy i suki od 4 do 6 kg.

Wzorzec pinczera miniaturowego

Wygląd ogólny:

Pinczer miniaturowy powinien wyglądem przypominać pomniejszonego pinczera średniego, bez oznak karłowatości. Sylwetka powinna zamykać się w kwadracie, elegancka budowa jest dobrze widoczna dzięki krótkiej przylegającej sierści. Charakteryzuje się spostrzegawczością, szybkim refleksem, żywym temperamentem, pewnością siebie. W budowie pownny być zachowane następujące proporcje: Długość ciała jak najbardziej zbliżona do wysokości. Długość całkowita głowy( od czubka głowy do potylicy)odpowiada połowie długości grzbietu (od kłębu do nasady ogona).

GŁOWA: czaszka silnie zbudowana, wydłużona, bez mocno zaznaczonej potylicy. Linia czoła płaska równoległa do grzbietu nosa.
NOS: dobrze wykształcony , czarny. Kufa kończy się tempym klinem.
ZĘBY: Zgryz nożycowy, uzębienie pełne białe.
OCZY: ciemne, owalne.Nie mogą być wyłupiaste.
USZY: mogą być stojące lub załamane, wysoko osadzone, w kształcie litery V.
SZYJA: Szlachetnie wygięta, nie za krótka, przechodząca harmonijnie w kłąb.Sucha bez podgardla i luźnej skóry.

TUŁÓW: Dobrze umięśniony, grzbiet krótki silny, również w partii lędźwiowej.Żebra płaskie. Brzuch lekko podciągnięty. Przedpiersie dobrze zaznaczone.Zad lekko zaokrąglony. Ogon wysoko osadzony.

KOŃCZYNY: Przednie, mocne proste i ustawione nie za blisko siebie.Łokcie przylegajace.Łapy krótkie i okrągłe z przylegającymi i wysklepionymi palcami.
Tylne, ustawione ukośnie, dobrze kątowane, równoległe, ustawione niezbyt blisko siebie.Uda dobrze umięśnione.
RUCH : Harmonijny, pewny, silny i dynamiczny, przy dużej szerokości kroku.
SKÓRA: Mocno przylegająca na całym ciele.
WŁOS: krótki i gęsty przylegający i błyszczący, bez miejsc nieowłosionych.
BARWA: Jednobarwny: rudy, jeleni, brązoworudy do ciemnorudego.
Dwubarwny, czarno podpalany: włos czarny z rudymi lub brązowymi znaczeniami. Należy dążyć do możliwie intensywnego, ostro odznaczającego się podpalania.Znaczenia są rozłożone nad oczami, na dolnej części szyi, na śródstopiu przednich kończyn, na łapach, na wewnętrznej stronie tylnych kończyn i pod nasadą ogona, na piersi dwa trójkatywyraznie oddzielone od siebie.

WIELKOŚĆ l CIĘŻAR:

Wysokość w kłębie psy i suki: 25 - 30 cm
Ciężar: psy i suki od 4 do 6 kg

Wady:

* Zbyt ciężka lub zbyt lekka sylwetka, nisko lub wysokonożność
* Krótka spiczasta kufa
* zgryz cęgowy
* grzbiet, łękowaty, za długi,miękki lub karpiowaty
* Opadający zad
* Ubarwienie znacznie odbiegające od wzorcowego.

Wady ciężkie:

* Brak pewności siebie
* Jabłkowata głowa
* Wykręcone na zewnątrz łokcie
* tylne kończyny beczkowate lub podstawione
* wzrost przekroczony lub nie osiągnięty o więcej niż 1-2 cm

Wady dyskwalifikujące:

* Wszelkiego rodzaju deformacje
* Wadliwy typ np lekki lub charci
* wady zgryzu: przodozgryz, tyłozgryz lub krzyżowy
* agresja,przesadna nerwowość

Samce muszą posiadać dwa normalne jądra całkowicie opuszczone do moszny.

Ogólne informacje Minpin, ratlerek, sarenka, pinczer miniaturowy (wczesniej nazywany karłowatym) to nazwy rasy psa, który powszechnie kojarzony jest z maciupiną na chudziutkich nózkach i trzęsącą się nawet w ładną pogodę. Prawidłowo zbudowany przedstawiciel rasy jest psem o harmonijnej budowie ciała. Powinien byc zminiaturyzowaną kopią dobermana, z ktorym jednak nie wiązą go bezpośrednie więzy krwi. To raczej nasz bohater był ideałem dla pana Dobermana, który wyhodował psa nazwanego pózniej jego nazwiskiem. Powiada sie, ze pinczer miniaturowy był wyselekcjonowany z pinczera średniego. Inni twierdzą, ze w tworzeniu rasy miały udzial jamniki oraz charciki włoskie. Jakkolwiek by nie było, faktem jest, ze psy bardzo podobne do minpina istniały w Niemczech od przynajmniej trzech stuleci, jak sie mozemy przekonac ogladajac, znajdujacy sie w Luwrze obraz z 17 wieku, przedstawiający chłopską rodzinę. Na obrazie tym przedstwiony jest piesek niewiele większy od kota.

Charakterystyka Minpin to pies o harmonijnej budowie ciała, którego wymiary powinny się zamknąc w kwadracie, przy czym dopuszcza sie , ze suczki mogą byc nieco dłuzsze. Cecha charakterystyczna jest sposob poruszania tzw.huckneyem. Nazwa wzięła sie od koni uzywanych do ciągniecia eleganckich powozów. Konie te unosiły wysoko przednie nogi. Taki sposob poruszania sie pinczerow jest typowy w Ameryce. W Europie, gdzie preferowany jest pinczer, raczej w typie sportowym, championy poruszaja sie krokiem posuwistym. Z powodu istnienia innych pinczerów gładkowlosych (sredni, doberman, austriacki)nasz piesek otrzymał, jako najmniejszy przymiotnik miniaturowy. Wspominam o tym aby przestrzec przed sądzeniem, ze ma sie do czynienia z typowa maskotka i pieskiem kanapowym.

Temperament Jesli nie zrobimy z niego kanapowca, to jest to doskonały towarzysz spacerow, nawet tych dluzszych, pod warunkiem, ze pogoda na to pozwala. Nalezy pamietac,ze minpin to rasa krotkowlosa. Pinczer to pies o dosc duzym temperamencie i jezeli nie spali energii w zabawie lub na spacerze moze byc nieco uciazliwy. Nie nalezy mu zbytnio ulegac,gdyz, w przeciwnym razie, dzieki swej inteligencji szybko nad nami zapanuje. Miewa czasami napady "wesolosci" i dobrze wie, czy sprawia nam to przyjemnosc. Jesli sie ma jednego pinczera to istnieje duze prawdopodobienstwo, ze sie na tym nie skonczy. Sa to bowiem tak urocze stworzenia, ze trudno sie nie skusic na drugiego. W rodzinie zazwyczaj wybierają sobie jedna osobę i ja faworyzuja, co nie znaczy, ze nie lubią innych domowników. Zdecydowanie nie lubia natomiast gwaltownych ruchow, na ktore reaguja szczekaniem. Opinia, ze pinczery nie nadaja sie dla rodzin z malymi dziecmi wynika z faktu, ze pinczer nie pozwala sie tyranizowac i zle traktowac. Spotkania z malymi "barbarzyncami" rozstrzyga na swoja korzysc, nie zdarzyło mi sie widziec jednak dobrze wychowanego pinczera, ktory bez powodu rzuca sie na dzieci.

Historia W roku 1895 zalozono ksiegi rodowodowe w Niemczech i w tym samym roku kilka pieskow zostalo pokazanych na wystawie w Monachium. Od tego czasu rasa szybko sie rozpowszechnila, zyskujac duza popularnosc w krajach sasiednich i docierajac do krajow skandynawskich. W okresie miedzywojennym zaczela podboj Ameryki, gdzie jest teraz jedna z bardziej popularnych ras. W Polsce jak sie zdaje liczba tych przemilych psow zaczyna rosnac. Nie jest to jednak liczba imponujaca i np. w 1983 było ich tylko okolo 400.

Pochodzenie Niemcy

Użytkowanie Z powodu swej nadzwyczajnej czujnosci nadaje sie na psa alarmowego.Czesto struzujacego w parze z duzym obronnym psem. Z powodu swej inteligencji i temperamentu to pies mogacy brac udzial w psich sportach,w konkursach posluszenstwa Z powodu wielkiej milosci do wlasciciela to niezastapiony towarzysz ludzi starszych i samotnych Z powodu swych niewielkich rozmiarow nadaje sie do naszych malych mieszkan

Klasyfikacja 2. Pinczery, sznaucery, psy molosowate i szwajcarskie psy pasterskie

Rozmiar mały

Wysokość 25 - 30

Waga 3 - 6 kg

Grooming wymagana

Cwiczenia średnio dużo

Aktywność średnia

Miejsce miasto

Zdrowie problemy typowe dla rasy nieznane

Długość życia ponad 10

W miocie 3 - 6

Dobry z dziećm Tak

Dobry z psami Tak

Dobry z innymi zwierzętami Tak

Pinczer miniaturowy ma zazwyczaj dobry apetyt. Aby utrzymać go w doskonałej kondycji należy podawać mu dwie - trzy niewielkie porcje gotowej karmy (dobrej jakości, dla ras miniaturowych) lub mięsa z dodatkami: ryżu lub kaszy warzyw.
Nie należy podawać mu resztek z obiadu i słodyczy ponieważ takie postępowanie doprowadza do otyłości tych piesków.